Geschiedenis: Hoe is Mensendieck ontstaan?

Haar bewegingsleer was vooral een reactie op toen heersende Victoriaanse normen en de vervreemding van het eigen lichaam als gevolg van de toen heersende moraal. Zij bepleitte dat je geestelijke activiteiten niet los kunt zien van de lichamelijke activiteiten en dat iedereen zelf verantwoordelijk is voor een goed functioneren van zijn bewegingsapparaat.

Dus: Functioneel bewegen, geen geïsoleerde spieroefeningen, maar bewust en totaal bewegen. Je eigen wil gebruiken om houding en beweging te verbeteren.
Dit betekent goed luisteren naar de informatie die uit het lichaam zelf wordt verkregen (uit spieren, gewrichten, banden en pezen). Maar ook de informatie die je krijgt door het gebruik van spiegels en de instructies is van belang. Al deze informatie wordt in de hersenen verwerkt, een bewuste beweging of activiteit volgen.
Het aangeleerde gaat na het oefenen automatisch verlopen en kan worden toegepast wanneer dit wenselijk is.
De afhankelijkheid van de therapie neemt af doordat er in feite de hele dag ongemerkt geoefend wordt. Je leert je lichaam kennen. Je wordt je eigen therapeut!

In 1885 was Mensendieck al een veel gebruikte methode. Rond 1920 opent Bess M. Mensendieck een grote praktijk aan South Central Park 36 te New York. Hier behaalde ze goede resultaten en kreeg daardoor vanuit de medische wereld steeds meer aandacht voor haar werk.
Ze verhuisde naar Californie waar beroemde filmsterren, zoals Gary Grant en Ingrit Bergman, les bij haar namen. Op veel opleidingen werd haar methode onderwezen o.a. op de Yale University en op de Greenwich Academy.

Rond 1928 startte er een opleiding in Amsterdam. In de jaren ’40 kregen ook de academische ziekenhuizen van Amsterdam en Utrecht hun eigen afdeling Mensendieck. Veel prominente artsen en wetenschappers staan dan achter Mensendieck oefentherapie. Prof. dr. F.J.J. Buytendijk, de specialist op het gebied van houding en het menselijk gedrag, is meer dan 30 jaar verbonden geweest aan de opleiding in Amsterdam